Till Nowak

3D Artist / Bak 16
www.framebox.de

English

Türkçe

After living and working in Mainz for a long time, you moved to Hamburg, second largest city in Germany. How do you like it?

I love it, Hamburg is a beautiful city and the cultural possibilities are endless. Even if it sounds like a klischee answer, I really feel like the people here in the north are especially friendly and open. I am sharing a loft office with a couple of good friends who are also designers. We are renting part of a heritage bath house, have lots of fun together and are surrounded by an unorthodox architectural environment in the heart of the city – the perfect working situation for me.

With your animated short film 'Delivery', you won more than 30 international awards in many countries from USA to France, Mexico to Belgium. Can you tell us about the story behind the project?

I created “Delivery” as my graduation film from 2005. I produced it pretty much on my own and didn’t have any idea that it would have such an impact on my creative life. When it was finished I entered it to three small film festivals and thought this is it, but after it had won awards at all three of them I started to think a little bigger and entered it to more festivals. It made me travel all over the world and opened many doors. My view on the creative world changed completely and I decided that my goal is in cinema and art, much more than in producing advertising work for commercials and print ads. The story of “Delivery” is relatively simple, I had just tried to create something from some basic ideas, feelings and images that I have inside me.

Almost 5 years passed since 'Delivery' was released. What will be your upcoming milestone? Do you have any plans for the near future?

Since “Delivery” I did lots of experimental work and interesting commissioned jobs, working for Aardman Animations and others, and I feel that I have developed my visual language much further since then, especially including and resampling camera footage. However, I am planning to produce a new shortfilm soon and I have been thinking about its concept since years. I am struggling, because the success of “Delivery” and the temptation to get distracted by attractive project offers made it difficult for me to finally kick my ass and free some time to start the new independent piece.

We know that the world famous Swiss artist H. R. Giger has a great influence on you. Can you tell us about how you met Mr. Giger and why you created your amazing work, 'Salad', in which you combined digital vegetable models to create Giger's phenomenal Alien figure?

I have always been absolutely fascinated by the design of Gigers “Alien” because I see it as something that didn’t look like it was made up by somebody. It’s shape is so unquestionable as if it really existed. This elegant long shape of its head, combine simplicity and uniqueness like a product of nature and not like an artists invention. So, it always was in my mind as an example for great design, and then one day suddenly this strange, ridiculous idea just popped up in front of my inner eye: The Alien heads similarity to an Aubergine, an Eggplant. So the idea was born and I created the image within two weeks and put it on my website as an independent, non-commercial artwork.

Two months later I received an e-Mail from Gigers agent Leslie Barany, who had found my “Salad” picture in the internet. He and Giger himself loved “Salad” and invited me to visit them. We became friends and I meet Giger in his house in Zurich from time to time. He is a very kind person and knowing him privately proved his genius and his uniqueness to me even more than just knowing his art. I am also involved in a couple of artistic cooperations with Gigers agent Leslie Barany, for example the image “Blowout at Exit 16A” which I created for Leslies book “Carnivora”.

Recently “Salad” was exhibited as a guest piece in the big Giger exhibition at the Frankfurt Film Museum, which is exactly the museum that I visited a hundred times when I was a child and where a big part of my love for visual effects started – a highlight for me that closed a circle.

At a young age, you got tens of prestigious awards, you exhibited your works in numerous art shows and your creations are even featured in 3D Studio Max's software package. In the process of your rapidly growing career, how do you evaluate the future of it? What's your greatest aim in life?

The more possibilities open up to me, the more difficult it becomes to choose the right way and to decide in which direction I want to go. At the moment I am struggling with the fact that you can’t do everything at the same time. The danger is, that trying to do all of it splits up your energy too much, preventing you from doing the real big steps. For example, I started to do large scale light installations, but at the same time my dream is to work on big movies. Both directions would require full time attention, so I am struggling to set priorities. In the last ten years since I am working as “frameboX” I still see myself on a search for my way. My aim is to make a big movie one day, but at the same time I want to stay completely free and independent, and I am not sure yet how these things go together… However, so far the feeling of doing something different every year feels quite good.

You say you reject great job offers from big film studios or big companies, because you love working at your own studio. If money were no object, what kind of workplace would you create for yourself?

I think that you don’t need the really big money to create the perfect workplace. Spending every day with my friends around me and working in a spacious and yet private environment feels already quite good to me. It just never feels really like going to work, more like going to my playground. However, if I had endless money I would bribe my friends to move all together to a place with a longer summer, with a terrace on the water, attach a huge private cinema, have all our families live around us in a kind of funny alternative community.

If you had one chance to go back in time and visit an artist's studio, who would you like to be with and what would you talk to him/her?

Since I already visited Giger I will have to choose someone else. Let me think… Arcimboldo would be exciting or MC Escher, or how about Oskar Fischinger. He is a German filmmaker and artistic pioneer who invented the “visual music” in the 1920s, something you could call the birth of motion design as we know it today. I would just sit next to him and watch him work for one day. It’s almost unbelievable that he came up with stuff that looks like some of todays flash animations during the time we know from early black and white silent movies.

We know that you're interested in cinema. What kind of movies and which directors do you find closer to your taste, in terms of visual comprehension?

I am crazy about cinema, it’s the reason why I am doing what I am doing. Art forms like music, photography, drama or painting can create great emotions, but cinema combines them all and so it has the strongest emotional impact on us besides real life itself. I love the feeling when you just watched a good movie, leave the cinema and are in another state of mind that can last for hours, like being lifted up half way into a dream. I was always very fascinated by Charles Chaplin’s big movies, his creativity and genius, also in building crazy designs and sets. I mean not the slapstick comedy shortfilms, more his big films like “Modern times”, “Limelight”, or “The Great Dictator”. I also love Jacques Tati, for example his film “Playtime”. Looking at more recent cinema David Fincher’s “Fight Club” had a big influence on me, and not to forget the films of Michelle Gondry and Jean-Pierre Jeunet (except his “Alien” sequel).

Theme of the 16th issue of Bak Magazine is 'City'. As an artist who travelled to different countries and cities for sharing your work with art lovers, what does the word 'City' mean to you? In what ways does the urban culture feed you?

I may not think like that forever, but currently I want to live a life of constant progress. “City” is progress – to be in an environment that constantly changes and lives around you. Living in the middle of a big city was my choice because I didn’t want to have to search for life and activity, I want it to be around me wherever I look.

To me it’s definitely something psychological, more than physically necessary, because I could do all the things I do also somewhere in the woods. Thinking about it, for us a city is the most normal thing, because we are used to it, but when you take a step away, try to see it as something abstract, as if you would see a city for the first time, isn’t it the strangest and most extreme kind of an incredible intelligent plant growing on this planet? A little tip from me about this topic, because I just recently read about it: Do a little internet search for “Hak Nam” in the 1980s, that’s what “city” can be…

Uzun süre Mainz kentinde yaşadıktan sonra Hamburg'a, Almanya'nın en büyük ikinci şehrine taşındınız. Burada mutlu musunuz?

Evet. Hamburg çok güzel bir şehir ve kültürel etkinlikler adeta sınırsız. Klişe bir yanıt gibi görünse de, kuzeydeki insanların özellikle daha arkadaş canlısı ve açık yürekli olduğunu hissediyorum. Burada loft tipi bir ofisi, yine tasarımcı olan iki iyi arkadaşımla paylaşıyorum. Şehrin orta yerinde, alışılmışın dışında bir mimari yapı içinde yaşıyor ve çok eğleniyoruz. Burası benim için kusursuz bir çalışma alanı.

Canlandırmalı kısa filminiz 'Delivery' ile; Amerika'dan Fransa'ya, Meksika'dan Belçika'ya kadar çok sayıda ülkede 30'un üzerinde uluslararası ödül kazandınız. Bize bu projenin arkasındaki hikayeyi anlatır mısınız?

Delivery'yi 2005 yılında mezuniyet projem için yaratmıştım. Yapımında çoğunlukla ben vardım ve yaratıcı hayatım üzerinde bu kadar etkisi olacağını hiç düşünmemiştim. Bittikten sonra birkaç küçük film festivaline gönderdim ve 'bu kadarı yeter' dedim. Ancak film üçünden de ödülle dönünce daha büyük düşünmeye başladım ve daha çok festivale katıldım. Bu film bana bütün dünyayı dolaştırdı ve birçok yeni kapı açmış oldu. Yaratıcı dünya hakkındaki bütün fikirlerim değişti ve hedefimin şirketler için basılı reklam malzemeleri üretmek değil, sinema ve sanat olduğu kanısına vardım.

Delivery'nin arkasındaki hikaye oldukça basitti... Birkaç temel fikirden, duygudan ve aklımda olan imajlardan yola çıkarak 'bir şey' yaratmak... Hepsi bu.

Delivery'nin yayınlanmasının üzerinden 5 yıl geçti. Kariyerinizin bir sonraki kilometre taşı ne olacak? Yakın gelecek için planlarınız var mı?

Delivery'den sonra çok sayıda deneysel işe ve ücretli çalışmaya imza attım. Aardman Animations'a ve benzer birkaç şirkete filmler ürettim. Şimdi görüyorum ki görsel dilim çok ama çok gelişmiş, özellikle de kamera görüntüleri konusunda... En kısa zamanda, yıllardır içeriği konusunda kafa yorduğum yeni kısa filmimi tamamlamak istiyorum. Delivery'nin başarısı sayesinde, ya da yüzünden, yaşadığım aşırı yoğunluk dolayısıyla kendimi toplayıp boş zaman yaratamadım ve bir türlü bağımsız bir iş üretmek için çalışmaya başlayamadım. Bunun sıkıntısını yaşıyorum.

Dünyaca ünlü İsviçreli sanatçı H. R. Giger'ın, üzerinizde büyük etkisi olduğunu biliyoruz. Bize Giger ile nasıl tanıştığınızı ve sebze meyve modelleri kullanarak Alien figürü yarattığınız 'Salad' isimli muhteşem çalışmayı yaratmanıza sebep olan olayı anlatır mısınız?

Giger'ın Alien tasarımı beni her zaman derinden etkilemiştir. Biri tarafından yaratılmış gibi görünmüyor. O kadar sorgulanmayacak bir şekle sahip ki, gerçekten varmış gibi duruyor. Kafasının, sadeliği ve özgünlüğü birleştiren zarif, uzun biçimi, onu, birinin tasarımı olmaktan çıkarıp doğanın bir ürünü gibi gösteriyor.

Alien modeli, benim için her zaman mükemmel tasarımın en iyi örnekleri arasındaydı. Ve aniden bir gün, bu saçma fikir gözümün önüne geldi. Alien'ın kafası bir patlıcanı andırıyordu. Böylece fikir doğdu ve iki hafta içinde çalışmayı tamamlayıp internet sitemde yayınladım. İki ay sonra Giger'ın asistanı Leslie Barany'den bir e-posta geldi. 'Salad'ı internette görüp çok beğendiklerini söyleyip beni görüşmeye davet etti. İyi arkadaş olduk ve ardından Giger'ı, Zürih'teki evinde zaman zaman ziyaret etmeye başladım. Son derece nazik bir insan. Onu özel olarak tanıyınca, dehasını ve özgünlüğünü yakından gözlemleyince, işlerinin üzerimde yarattığı etkiden daha fazlasını hissettim.

Daha sonra asistanı Leslie ile sanatsal işbirliği yaptığımız iki çalışmaya imza attık. Örneğin Leslie'nin 'Carnivora' isimli kitabı için 'Blowout at Exit 16A'yı ürettim.

'Salad', şu sıralar, çocukken belki yüz kere gittiğim ve görsel sanatlara olan ilgimi var etmiş olduğunu düşündüğüm Frankfurt Film Müzesi'ndeki dev Giger sergisinde 'misafir eser' olarak gösteriliyor.

Genç yaşta çok sayıda prestijli ödüle layık görüldünüz, çalışmalarınızı sayısız sergide sanatseverlerle paylaşma imkanı buldunuz, hatta 3D Studio Max yazılımının ambalajında bile bir işinizle boy gösterdiniz. Müthiş bir hızla gelişmiş olan kariyerinizin geleceğini nasıl görüyorsunuz? Hayattaki en büyük amacınız nedir?

Önümde çok fazla olasılık oluştu. Şimdi zor olan, hangi yöne gideceğime karar vermek ve benim için en doğru yolu seçebilmek... Şu an, 'her şeyi aynı anda yapmanın mümkün olmadığı' gerçeğiyle yüzleşiyorum. Her şeyi yapmaya çalışarak enerjiyi bölmenin sonucunda gerçekten büyük adımlar atmaktan uzaklaşma tehlikesi var. Örneğin büyük ölçekli ışık enstalasyonu yapmaya başladım, ancak aynı zamanda büyük filmler üzerinde çalışmak istiyorum. Her iki yol da, tam konsantrasyon gerektiriyor ve hangisine öncelik vereceğim konusunda sıkıntı yaşıyorum. FrameboX olarak çalışmaya başladığımdan bu yana geçen 10 yıllık sürenin sonunda kendimi hala 'yolumu ararken' buluyorum. Hedefim bir gün, büyük bir film yapmak, ancak aynı zamanda da tümüyle serbest ve bağımsız olabilmek. Bu işlerin birlikte yapılıp yapılamayacağından hala emin değilim. Yine de her yıl farklı bir şey yapabiliyor olmanın da mutluluğunu yaşıyorum.

Kendi ofisinizde çalışmayı çok sevdiğiniz için, büyük film stüdyolarından ya da dev şirketlerden aldığınız tam zamanlı iş tekliflerini geri çevirdiğinizi belirtiyorsunuz. Sınırsız bir bütçeye sahip olsaydınız, kendiniz için nasıl bir çalışma alanı yaratırdınız?

Bence kusursuz çalışma alanını yaratmak için büyük paralara ihtiyacınız yok. Her günümü etrafımdaki arkadaşlarımla geçirmek, geniş ve özel bir mekanda çalışıyor olmak benim için gayet yeterli. Hiçbir zaman gerçekten 'işe gidiyormuş' gibi hissetmiyorum. Oyun alanıma gidiyor gibiyim... Ancak sınırsız maddi gücüm olsaydı, arkadaşlarımı ayartır, yaz mevsiminin daha uzun sürdüğü, denizin üzerinde bir terası bulunan, dev bir sinema salonu olan, ailelerimizin de yakın yerlerde yaşadığı, eğlenceli bir alternatif ortam yaratmayı tercih edebilirdim.

Bir defaya mahsus olmak üzere zamanda yolculuk yapıp bir sanatçının stüdyosunu ziyaret etme şansınız olsaydı, kimi seçer ve onunla neler konuşurdunuz?

Giger'ı ziyaret etme şansı bulduğum için başka birini seçerdim. Düşünelim... Arcimboldo heyecan verici olabilirdi. Ya da Escher... Belki de Oskar Fischinger. Kendisi 1920'lerde 'görsel müzik' kavramını bulan dahi bir sinemacıdır. Hareket tasarımının yaratıcısı olduğu da söylenebilir. Sadece yanında oturur ve bütün bir gün boyunca nasıl çalıştığını izlerdim. Siyah beyaz filmlerden hayal mayal aşina olduğumuz o dönemde, bugünün Flash animasyonlarını andıran işler yapmış olması gerçekten inanılmaz.

Sinema ile yakından ilgilendiğinizi biliyoruz. Ne tür filmleri ve hangi yönetmenleri görsel bakış açınıza daha yakın buluyorsunuz?

Tam anlamıyla sinemanın delisiyim! Şu an yaptığım şeyi yapıyor olmanın tek sebebi sinemadır. Müzik, fotoğraf, tiyatro, resim gibi sanat formları büyük duygular hissettirebilir, ancak sinema tüm bunların birleşimi olması dolayısıyla üzerimizde en güçlü duygusal etkiyi yaratan daldır.

İyi bir film seyrettikten sonra sinema salonundan çıkar ve bazen saatlerce sürebilen bambaşka bir düşünce yapısına bürünerek, bir yandan rüya görüyormuşçasına devam edersiniz gününüze... İşte bu duyguya bayılıyorum.

Charlie Chaplin'in büyük filmleri her zaman beni çok etkilemiştir. Yaratıcılığı ve dehası, çılgın tasarımlar ve setler yaratmaktaki başarısı... Tabii kısa, güldürü yapımlarından değil, 'Modern Times', 'Limelight' ve 'The Great Dictator' gibi filmlerinden bahsediyorum. Jacques Tati'yi de çok severim. Özellikle de 'Playtime'ı... Daha yakın döneme geldiğimizde David Fincher'ın bana ilham veren 'Fight Club' filmini ve Michelle Gondry ile Jean-Pierre Jeunet'nin ('Alien' hariç) filmlerini de saymadan geçemem...

Bak Dergisi'nin 16. sayısının konusu 'Şehir'. Çok sayıda ülkeyi görmüş, dünyanın çeşitli büyük şehirlerinde sergiler açmış bir sanatçı olarak bu sözcük size neleri ifade ediyor? Şehir kültürü sizi nasıl besliyor?

Bu fikrimi her zaman korur muyum bilmiyorum ama, şu sıralar hayatımı sabit bir düzen içinde geçirmek istiyorum. Şehir bir süreçtir. Etrafınızda yaşayan ve sürekli değişen bir çevrede olmak... Ben, büyük bir şehrin ortasında yaşamayı tercih ettim, çünkü etkinliklere ulaşmak için onları aramayı değil, onların zaten çevremde olmasını istiyordum.

Bana göre bu, fiziksel olmanın ötesinde tamamen psikolojik bir şey. Çünkü ben, şu an yaptığım her şeyi bir ormanda da yapabilirim. Bizim için şehir, en normal yaşam alanı, çünkü ona alışmışız. Ancak bir adım daha ileri gidip, onu soyut bir kavram olarak görmeye çalıştığınızda, hayatınızda ilk kez şehir gördüğünüzü hayal ettiğinizde, aklınıza, bu dünyada büyüyen en tuhaf görünüşlü ve en uçuk, inanılmaz akıllı bitki gelmiyor mu?

Daha yeni okuduğum için bu konuyla ilgili benden size küçük bir ipucu... İnternette 1980'lerde 'Hak Nam'ı arayın... Şehrin ne olabileceği sorusunun cevabı işte orada.