Alberto Cerriteno

Illustrator / Bak 11
www.albertocerriteno.com

English

Türkçe

You moved to Portland from Mexico City in the spring of 2005. How can you describe the feeling of missing your homeland?

Well, it's complicated to describe that feeling, it's kind of a feeling that transforms itself through time in different ways... Uhm, it's a weird mix of excitement and nostalgia. When you leave your homeland you learn to see life from another perspective and you're enjoying at the same time that you're dealing with the homesickness.

When and how did you find your job in Curiosity Group?

In that time I was planning to move from Mexico City, since my son was born we were concerned in looking for a different place to raise him due that Mexico Ciity is a great place but not too family-friendly as we were wishing for our future, so I sent over a bunch of emails to diverse companies and agencies expressing my interest and showing my portfolio, luckily I received interesting offers.

One of those companies was Curiosity Group and in that time there was an Art Director, Necia Dallas, who was the one that contact me, she speaks fluently spanish and as an excellent designer and a dedicated mom she helped and convinced me to decide to move to Portland, she was right!: Portland was such a great kid-friendly city to raise a family and also Curiosity was an interesting agency with great people working in there.

Imagine that you have the opportunity to create your own comic show and deliver it to all around the world without thinking about the budget. What kind of story would it have and what would the main character look like?

That would be totally fantastic but to be honest, even that sometimes I could dream about it, I've never taken that so seriously to start thinking in themes or characters, I don't know, probably I would love to do something that includes certain kind of monsters or fantastic creatures, "Foster's Home for Imaginary Friends" by Craig McCracken is one of my favorites cause the story allows you to create any kind of crazy characters, and I truly enjoy creating all kind of different characters. I have the opportunity to meet Jorge Gutierrez aka SuperMacho couple years ago in Mexico and he told me about his dreams of making a cartoon show based in his Mexican background, now he directs his own show called "El Tigre" in Nickelodeon, he did it and he did it so well! it makes me strongly believe that everything is possible.

You both use your brush and mouse in your creation progress. Would you please tell us what your workspace looks like?

Believe or not I haven't a "real" studio space, what I have instead is just an asigned simple room in my home, nothing fancy, in which I have a desk for my computer, a table to do my painting or drawings, a drawer full of papers, sketches, pencils, paint, brushes and stuff like that and a kid sized table in which my preschooler loves to draw while I'm there. Living in Oregon is also a great chance to work outdoors, when the weather is nice, we love to grab some lunch or dinner and go out to any park or playground where sometimes I have the chance to sketch out or even work with my laptop while interacting with my family.

If you ask someone - who doesn’t know you at all - to try to guess how your personality is, by showing him your artworks only, he would use adjectives like; “kind”, “shy”, “humble”, “humanist” and “lovely”. Maybe because of the less saturated tones, your funny figures or the sweet logotype. Do you agree with that? How do you describe yourself?

Wow, that is a very closed description of how I really am... well, "lovely" umh, ask my mom!, hehe. I never think about it and it's glad to know that I'm expressing myself accurately, leaving some part of me in each illustration!... I love my work and I love to show it... yes, I just love to do what I do, to enjoy it and if I can give away some of that joy to the people that see my work.

Sometimes, we wish to become super heros. Superman in the traffic jam maybe… Or Casper, to see behind the walls. Which super hero would you prefer for these kinds of situations in your life?

Well, when I think about being someone else to deal with difficulties, I'd definitely prefer to be a 4 year-old child... He doesn't care about traffic jam, about money, he have fun finding funny shapes in the clouds while everybody is worried about taxes, fancy stuff or financial doubts, so I would love to be him in that circumstances.

Founder of The Republic of Turkey, Mustafa Kemal Ataturk says; “In the community, artist is the first one who feels the light in his head”. Do you think the artists should have missions in life, like showing people their ways more clearly or guiding them for a better living?

Not really, I think that everybody could influence others in different ways, it depends in how the other is following what you're doing and also it depends in what do you're intended to communicate if you're intended to do so. I think that there are different kinds of artist, those that are trying to communicate something with a specific purpose and those that are just expressing a personal issue or feeling just for the unreasonable pleasure of doing it.

Your beautiful work called “Their World, Our Children” has been featured in “60 Unite for Children”, great book published for celebrating the 60th anniversary of UNICEF. How do you evaluate the future of the world for our children? What kind of life should they be ready for?

That's a difficult question, I love to believe in the nice side of humankind and I try to do my best to contribute for a better world for our children, I like to believe that tomorrow there will still be a lot of trees around, clear water and children running free. My efforts begin raising my child with love and respect for the others and for his environment, so I hope that everybody that have the responsibility of raise a little one is doing part of the job of giving them the chance to be part of a different generation.

Imagine that, tomorrow, you will wake up as George W. Bush. But unfortunately, you have only 24 hours. What would you do first to make things better? How would you save the world in one day?

Wow! that's a tough one, I'm not a politics guy... But well, I don't think that the president of US could save the world... We need more people involved starting with you and me. But if I would wake up as George Bush, first of all for sure I would be horrorified and in the best case scenario probably I'll quit.

What is your greatest aim in your life?

Be happy, to live freely doing what I like to do and earning enough to enjoy my life modestly with not too much worries. Enjoy my life and my family the more than I can, because you never know when you're leaving, you only know that sooner or later you're leaving and fortunately and unfortunately nothing is forever.

2005 yılının baharında Mexico City'den Portland'a taşındınız. Yaşadığınız memleket özlemini nasıl tanımlarsınız?

Bu, kolayca tarif edilemeyecek karmaşık bir duygu. Zaman içinde kendini dönüştürüp farklı hallere bürünen bir his gibi. Heyecan ve nostaljinin tuhaf bir karışımı... Memleketinizden ayrıldığınızda hayatı farklı bakış açılarından görmeyi, aynı zamanda da ev özlemiyle baş ederek eğlenmeyi öğreniyorsunuz.

Curiosity Group'taki işinizi nasıl ve ne zaman buldunuz?

Mexico City'den taşınmayı düşündüğüm dönemde, oğlum yeni doğmuştu ve onu yetiştirecek farklı bir yaşam alanı aramaya başlamıştık. Mexico City harika bir yer fakat aile hayatına çok da uygun değil. Bu nedenle çeşitli firmalara ve ajanslara ilgi alanlarımı anlatan ve portfolyomdan çalışmalar içeren dokümanlar gönderdim. Şansıma, birkaç ilginç teklif aldım. Teklifi verenlerden biri Curiosity Group idi.

O sırada firmada Necia Dallas adında bir sanat yönetmeni vardı. Bana ilk ulaşan o olmuştu. Gayet akıcı şekilde İspanyolca konuştu. Harika bir tasarımcı ve kendini adamış bir anne olarak bana yardımcı oldu ve Portland'a taşınmam konusunda beni ikna etti. Haklıydı. Portland, çocuklar ve aileler için harika bir yerdi. Ayrıca Curiosity de harika insanların çalıştığı keyifli bir yerdi.

Kendi çizgifilminizi yaratabileceğiniz bir ortam olduğunu düşünün. Bütçe konusunda sınırınız yok ve dağıtımı dünyanın her yerine yapabileceksiniz. Ne tarz bir öykü yaratırdınız? Ana karakteriniz neye benzerdi?

Bu gerçekten harika olurdu. Ama dürüst olmak gerekirse, bunu hayal ettiğim zamanlarda, konular veya karakterler üzerinde ciddi olarak düşünmem. Bilmiyorum, belki de sadece içinde canavarlar ve fantastik yaratıklar olan şeyleri seviyorumdur. Craig McCracken'ın "Foster's Home for Imaginary Friends"ine bayılırım çünkü hikaye, herhangi bir çılgın karakter yaratmanıza olanak verecek yapıdadır ve ben bu tarz karakterler yaratmaktan gerçekten çok zevk alırım. Birkaç yıl önce, SuperMacho olarak da tanınan Jorge Gutierrez ile tanışma fırsatı bulmuştum. Bana Meksika arkaplanlı bir çizgifilm üretme hayalinden bahsetmişti. Şimdi Nickelodeon'da "El Tigre" adlı bir yapım gerçekleştiriyor. Yani başardı! Hem de müthiş bir şekilde! Bu olay, beni her şeyin mümkün olduğuna inandırıyor.

Yaratım sürecinizde hem fırçanızı, hem de bilgisayarınızın faresini kullanıyorsunuz. Bize çalışma alanınızdan söz eder misiniz?

İster inanın, ister inanmayın, benim 'gerçek' bir stüdyo alanım yok. Sadece evimde; bir bilgisayar masası, bir çizim ve boyama masası, kağıtlarla dolu bir çekmece, eskizler, kurşun kalemler, boyalar, fırçalar ve ufaklığın üzerinde resim yapmaya bayıldığı minik bir masayı içeren küçük bir odam var. Oregon'da yaşıyor olmak, dışarıda çalışma anlamında da büyük bir şans. Hava güzel olduğunda hep birlikte öğle veya akşam yemeğimizi alıp parka veya oyun alanlarına gideriz. Hem ailemle birlikte olurum, hem de bazen eskizler çizer, bazen de taşınabilir bilgisayarımla işlerimi yaparım.

Sizi tanımayan birinden, sadece çalışmalarınıza bakarak kişiliğinizi tahmin etmesini istesek, uygun göreceği sıfatlar "nazik", "çekingen", "ağırbaşlı", "hümanist" ve "hoş" olurdu sanki. Belki seçtiğiniz mat tonlardan, belki sevimli figürlerinizden, belki de şirin logotipinizden... Bu görüşe katılıyor musunuz? Kendinizi nasıl tanımlarsınız?

Vauv! Bu, benim kişiliğime çok yakın bir tanım! Sadece "hoş" sıfatından emin değilim... Bunu anneme sormalısınız, hehe. İllüstrasyonlarıma birer parçamı katarak kendimi böylesine iyi ifade edebildiğim için çok memnun oldum. İşlerimi ve onları insanlarla paylaşmayı çok seviyorum. Evet, yaptığım işi çok seviyorum, ondan büyük keyif alıyorum ve bu keyfin bir parçasını işlerimi izleyen insanlarla paylaşmak çok güzel.

Bazen birer süper kahraman olmak isteriz. Sıkışık trafikte Superman olmak belki... Veya duvarların arkasını görebilmek için sevimli hayalet Casper'a dönüşmek... Siz hangisini tercih ederdiniz?

Güçlüklerle başa çıkmak için başka biri olma fikrini düşündüğümde ben kesinlikle 4 yaşında bir çocuk olmayı tercih ederdim. Ne trafik sıkışıklığını sorun eder, ne de parayı... Herkes vergileri, arzuları veya maddi sıkıntıları dert ederken bulutlara bakıp komik şekiller bularak eğlenebilir. Bu yüzden ben, böyle durumlarda onun yerinde olmak isterdim.

Modern Türkiye'nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk; "Sanatçı, bir toplumda, alnında ışığı ilk hisseden insandır" diyor. Siz, sanatçıların, insanlara yol göstermek veya daha iyi bir yaşam için onlara rehberlik etmek gibi görevlerinin olduğunu düşünüyor musunuz?

Doğrusu ben, herkesin birilerini farklı yollarla etkileyebileceğini düşünüyorum. Bu, söz konusu kişinin sizi ne şekilde takip ettiğiyle ve sizin neyi amaçladığınızla ilgilidir. Bence sanatçıların da çok farklı çeşitleri var. Bazıları, belli amaçlar doğrultusunda işlerini kullanarak izleyicilerle iletişim kurmaya çalışırlar, bazıları ise sadece kişisel konuları ifade ederek bunu yapmaktan anlamsız bir haz duyarlar.

Keyifli çalışmanız "Their World, Our Children" ("Onların Dünyası, Bizim Çocuklarımız"), UNICEF'in 60. kuruluş yıldönümü dolayısıyla sunulan "60 Unite for Children" ("60, Çocuklar İçin Birleşin") kitabında yer aldı. Siz, dünyamızın geleceğini nasıl görüyorsunuz? Çocuklarımızı nasıl bir hayat bekliyor?

Zor bir soru. Ben, insanlığın iyi tarafına inanmayı seviyorum ve çocuklar için daha iyi bir dünya adına elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Çevrede yine çok fazla ağacın ve temiz suyun olduğu, çocukların özgürce koşup oynayabildiği yarınlara inanmak istiyorum. Benim çabalarım, çocuğumu, hem kendisi, hem de çevresindekiler için sevgi ve saygıyla büyütme yönünde. Bu yüzden de umuyorum ki, bu sorumluluğu taşıyan herkes üzerine düşeni yaparsa, çocuklarının farklı bir neslin parçası olması sağlanabilir.

Yarın sabah George W. Bush olarak uyanacağınızı hayal edin. Ancak malesef sadece 24 saatiniz var. İşleri yoluna koymak için önce neler yapardınız? Dünyayı bir günde nasıl kurtarırdınız?

Vauv, sert bir soru! Ben pek siyasetle ilgilenmem. Ama deneyeyim. Amerika başkanının dünyayı kurtarabileceğini düşünmüyorum. Daha çok insanın katılımı gerek, siz ve ben dahil. Yine de George Bush olarak uyansaydım, önce tabii dehşete düşerdim ve en iyi senaryoya göre sanırım istifa ederdim.

Hayattaki en büyük amacınız nedir?

Mutlu olmak, yapmayı sevdiğim şeyi özgürce yapmaya devam etmek ve zevk alabileceğim, dertsiz, tasasız bir yaşam için yeterli parayı kazanmak, hayatımın ve aile yaşantımın tadını daha çok çıkarmak. Çünkü ne zaman ayrılacağınızı bilemiyorsunuz. Er ya da geç ayrılıyorsunuz ve hem ne yazık ki, hem de neyse ki hiçbir şey sonsuza kadar sürmüyor.